Z niezrozumienia świata mnie otaczającego

Mam 18 lat, za sobą przeróżne doświadczenia zarówno miłe jak i takie, których wspominać nie warto, przed sobą tak wiele, że nie jestem w stanie tego ogarnąć, streścić w kilku zdaniach. Mam 18 lat i po tych kilkunastu świadomych latach istnienia stwierdzam, że świat mnie zadziwia, niestety, nie w pozytywnym tegoż słowa znaczeniu.
Kobieta w średniowieczu zostawała żoną, gdy tylko zaczęła dojrzewać płciowo (a więc już od 12. roku życia), ale zazwyczaj była to wola jej rodziny, na którą ona sama nie miała wpływu. Nasi przodkowie kształtowali tradycje w taki sposób by taka kobieta mogła dorosnąć do macierzyństwa, założenia rodziny. Co robi współczesność? Bezczelnie depcze tą tradycje. Jest oczywiście prawo, które nie godzi się by dziewczynka poniżej 16. roku życia została żoną, jednak to prawo nie broni jej przed macierzyństwem… W średniowieczu było to możliwe, ale taka dziewczynka zostawała wychowywana w taki sposób by przygotować ją wypełniania roli kobiety. A nie uwierzę, że teraz jest podobnie.
Może przesadzam. Może w dzisiejszych czasach istnieją takie środki, które takie dziecko przed macierzyństwem chronią. Ale czy to jest wystarczający powód by taka dziewczynka, takie dziecko mogło robić wszystko to, na co tylko ma ochotę? Dla zaspokojenia ciekawości. W końcu co stoi na przeszkodzie? Rodzice? Normy Społeczne? Religia? I nie ma nic do stracenia. Bo w końcu czym jest dziewictwo? Cnota? To, podobnie jak rodzice, normy społeczne, religia i dziewictwo, to jakaś bajka, którą świat beznadziejnie powtarzał przez ostatnie wieki.
A ja pośród tego wszystkiego jestem po prostu niedzisiejsza, jestem ofiarą moich rodziców, którzy wychowali mnie w taki a nie inny sposób i w konsekwencji tego nigdy nie będę szczęśliwa, bo trwale zniewolona jestem normami społecznymi, które mnie unieszczęśliwiają. Pozostało mi trywialnie stwierdzić, że życie jest dla mnie okrutne i chyba się zabije… Zaczynam wypisywać bzdury? Przepraszam, w ten sposób chciałam jedynie przejść do kolejnego nieszczęsnego aspektu młodości. Subkultura Emo. Sama także przechodziłam przez trudny okres dojrzewania, mnie także prześladowały myśli samobójcze i naprawdę jestem w stanie zrozumieć wszystko, oprócz tego sztucznego rozpaczania. Bo nijak to tych depresyjnych klimatów mają się kolorowe stroje, spineczki do włosów z misiem, itp. zabaweczki… Prawda jest smutna. Ten tekst niczego nie zmieni, niczego mi nie pokazał, niczego nowego Wy się z niego nie dowiecie.. Życie nie ma sensu, ale skoro już jest w nim coś przyjemnego, warto żyć i pisać o tym dla potomnych ;)
Jutro Imbolc, święto Brygidy, mojej patronki. Zapłoną świeczki ;)