Czy szaleństwem jest kochać wspomnienie człowieka, którego znało się dawno temu?
Tak, z pewnością. O wiele łatwiej uwierzyć, że miłość jest tylko zabawą – kilka uśmiechów, kradzież spojrzeń, imię wypowiadane z czułością i śmiech na pożegnanie. O wiele łatwiej niż zadręczać się przeszłością.
Kiedyś uciekałam przed miłością, a gdy pokochałam pierwszy raz od kilku lat poczułam smak szczęścia. Noszę w sobie bardzo piękne wspomnienia. Są wszystkim co mam. Prawda jest zbyt subiektywna, bym mogła nazwać ją Prawdą, taką pisaną z dużej litery z całym bagażem znaczeń, które się pod tym słowem kryją.
Jeden majowy wieczór. Zapach akacji, blask gwiazd na niebie, ciepło ramienia.
Miejsce, które mnie wzywa i wiem, że wbrew rozsądkowi wrócę tam, będę tam wracać ciągle, zawsze, tak jak obiecałam.
Czy miłość może być wieczna?
"...and the rains came down, and the stars fell from the sky
Oh, how dark the night
It always seems those Castle & Dreams
Fade with the morning light..."
Blackmore's Night, Castle & Dreams
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Przepis na porażkę
Po kolejnej długiej nieobecności wracam z formą nietypową, choć uprawianą na tym blogu w dawnych czasach. Odesłałam krytyka, który kazał mi ...
-
Musiałam trochę poczekać by móc napisać ten post, ze względu na termin ukazania się wzoru, który testowałam, ale skoro ten ujrzał już światł...
-
Tydzień temu udało mi się przyszyć ostatni guzik a tym samym oficjalnie zakończyć dzierganie kolejnego swetra w tym roku. Tym razem mój wybó...
-
Po kolejnej długiej nieobecności wracam z formą nietypową, choć uprawianą na tym blogu w dawnych czasach. Odesłałam krytyka, który kazał mi ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdy komentarz pozostawiony na blogu. Dzięki nim wciąż mam energię by kontynuować pisanie bloga.