Kolejne nieporozumienie z rodzicami, słowa raniące niczym ostrza i potrzeba samotności. Wyszłam z domu, chociaż czerń nadchodzącej nocy spowijała świat. Bez lęku postawiłam pierwszy krok na ścieżce prowadzącej do lasu. Postanowiłam - to będzie moja własna ścieżka, samotna ścieżka.
Wtedy po raz pierwszy porzuciłam Kościół z Jego Chrystusem. Ale wiosna przyniosła zmiany. Poznałam Keriann, odkryłam druidyzm, który stanowił "ucieleśnienie" idealnej filozofii, ścieżki przez życie. Był sensem, szczęściem, spełnieniem marzeń, których nie śmiałam śnić. Byłam szczęśliwa - na fali tego szczęścia postanowiłam spróbować jeszcze raz. Keriann pisała, że musi być w tym jakiś głębszy zamysł Boga, Jego pragnieniem miałoby być bym była chrześcijanką,
skoro sprawił, że narodziłam się w takiej rodzinie, pośród takich ludzi. Ale nawet ten stan nie trwał wiecznie. Wicca ciągnęła, intrygowała, kazała się odkrywać. I chociaż mnożyły się powody, dla których nie mogłam dokonać tego właśnie wyboru - ta droga nigdy tak naprawdę nie zniknęła z pola widzenia. Zawsze był wybór, zawsze to mogła być Wicca.
9 grudnia 2007 roku,
Rozmowa z przyjacielem, cudowne dźwięki muzyki celtyckiej i słowa pieśni wiccańskich. "Słuchaj głosu serca", a w sercu miłość do Bogini. Irracjonalna, ale silna tak bardzo, by myśl o porzuceniu tego kultu nigdy nie była rozważanana poważnie.
Była jednak też rozmowa z Keriann, ogień nowych wątpliwości i brak spokoju związany z niemożnością dokonania wyboru. Przez kilka miesięcy żyłam przekonaniem, że nie muszę się określać, że stan pomiędzy jakże charakterystyczny dla kultury celtyckiej jest w tej sytuacji dla mnie najlepszy. Szkoda jedynie, że sobie to wmawiałam, a rzeczywistość była zgoła inna.
9 grudnia 2008 roku,
Wybór zawarty w kilku słowach napisanych pod wpływem bardzo silnych emocji. Wydarzenia i sytuacje, które zamknęły drzwi powrotu do przeszłości. Morze żalu, brak siły, by dłużej walczyć, a i wiary w sens dalszej walki nie było. Życie, które dokonało wyboru na przekór nam wszystkim. Widocznie już tak jest, że zgodana coś jest sprzeciwem wobec czegoś innego.
Skoro Maleficos non patieris vivere nie pozwól mi żyć.
9 grudnia 2009 roku,
Płonąca świeczka jako podziękowanie za wszystko. Dla Bogini.
Ogień wolno gasł. Wiatr w kominie mielił dym. Czarodziejski dom - mówi do
mnie. Za oknami chłód. Zimny oddech duchów nocy. Nie otwieraj drzwi. Nie
otwieraj bramy mroku.
Kat, Legenda Wyśniona
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdy komentarz pozostawiony na blogu. Dzięki nim wciąż mam energię by kontynuować pisanie bloga.