piątek, 26 października 2012

Drugie życie włóczki

Na początek był pomysł na kolejny komplet dla kolejnej siostrzenicy. Paulinka jako najstarsza z dziewczynek będzie czekała najdłużej, więc zasługuje na coś specjalnego, a że motyw liści chodził mi po głowie od jakiegoś czasu zaczęłam szukać. W książce "400 splotów na drutach" pojawiają się liście, ale w dziale wzorów ażurowych, więc nie bardzo nadających się na zimę, na czapkę czy szaliczek. W kolejnej książce "Druty bez problemów" znalazłam kilka liści, ale pojedynczych. Dalej szukałam w Internecie, ale wszystko co znalazłam było po angielsku (na przykład ta czapka), więc postanowiłam sama narysować wzór na podstawie pojedynczego liścia z w/w książki. Narysowałam i zaczęłam dziergać.
Wydziergałam to:




Drugie życie włóczki, ponieważ z założenia miała to być jedynie próbka. Miałam dwa kłębki mniej więcej 3 cm średnicy włóczki Alize Cashmira Batik Design i nie sądziłam, że wyjdzie mi z tego aż tyle. Zaliczam więc go do gotowych udziergów. Przy okazji przypomniałam sobie, że bardzo lubię to włóczkę mam więc w planach nabycie kolejnych motków :) 

Właśnie przenoszę wzór liści z kartki za pomocą tego programu, więc gdyby ktoś chciał wypróbować proszę śmiało pisać ;) 

Szyszka oczywiście dzielnie pomagała. 



poniedziałek, 22 października 2012

Niekompletne* komplety x 2

Ostatni tydzień minął zbyt szybko, ale miłe chwile już tak mają. Tydzień z dala od Warszawy uświadomił mi jak bardzo nie lubię życia tutaj toteż znów zaczęłam kombinować co zrobić by się stąd wyrwać. Tydzień urlopu, który poświęciłam na różne miłe zajęcia i znalazło się wśród nich również dzierganie. Toteż poczyniłam:


Czapkę i komin dla Martynki. Włóczka to Magic Yarn Art w kolorze 601

Oraz


Czapkę i komin dla Malwinki z tej samej włóczki w kolorze 597

A tutaj kilka zdjęć z sesji czapkowej






* niekompletne ponieważ muszę jeszcze poczynić o nich rękawiczki. 

A tutaj jeszcze przedstawiam Szyszkę

\

Szyszka to skrzyżowanie kota perskiego z kotem syberyjskim. Póki co ma spokojne usposobienie, jest towarzyska i ciągle mruczy. 


czwartek, 11 października 2012

There are only a few days and I leave this city behind.






Historia pewnego swetra

Był sobie sweter, w którym Liadan zakochała się od pierwszego wyjrzenia toteż postanowiła nabyć wzór od autorki i wydziergać sobie taki sweterek. Rozmyślania nad wyborem włóczki trwały długo, lecz gdy w końcu upatrzona włóczka trafiła do liadanowych rąk, wiedziała, że jest tą, której pragnęła. Od razu także zabrała się do dziergania. Na początek pojawiły się wątpliwości dotyczące rozmiaru drutów, na żyłkowych KP w rozmiarze 3,5 mm wychodziły jej duże, niezgrabne oczka. Pomyślała jednak, że skoro we wzorze jest tak napisane toteż tak trzeba i nic nie modyfikowała. Im więcej robótki przybywała tym bardziej podekscytowana była i z tym większą niecierpliwością czekała na efekt końcowy.
Gdy po raz pierwszy postanowiła przymierzyć sweterek uznała, że leży wyśmienicie i w stanie euforii zabrała się za dalsze dzierganie. I tak dziergała przerabiając kolejne rzędy wzoru a włóczki w kłębku ubywało, więc w pewnym momencie pojawiła się także obawa, że zabraknie jej włóczki. Nie zastanawiając się długo napisała więc do Pani Marty z zapytaniem o jeszcze jeden kłębek.  Szczęśliwie Pani Marta ufarbowała trzy motki w kolorze świerkowej zieleni, więc Liadan mogła nabyć jeszcze jeden brakujący jej kłębek. Myśląc, że teraz praca nad sweterkiem powinna pójść gładko zabrała się do dalszego dziergania a swetra przybywało i przybywało.

 Do momentu, w którym Liadan po raz kolejny postanowiła przymierzyć sweter na siebie i ku swojemu zdziwieniu okazało się, że jest on o wiele za długi, choć pozostało jej do wydziergania jeszcze kilkanaście rzędów. Efekt, który ujrzała w lustrze był daleki od zamierzonego toteż na fali złości na samą siebie spruła to co dotąd wydziergała. Z tego, co dawniej było niemal całym swetrem powstał pokaźnych rozmiarów kłębek.
I na tym kończy się bajka.



Mój pierwszy ogoniasty projekt zakończył się totalną porażką, ale nie zniechęceniem, bo i tak bardzo, bardzo chcę sobie wydziergać ten sweterek. Postanowiłam jednak przełożyć to nieco w czasie. I tak byłby on za cienki na zimę, więc teraz poświęcę się dzierganiu ciepłych, zimowych rzeczy a do ogoniastego wrócę na wiosnę. Coś niecoś zmodyfikuję, na pewno wezmę mniejsze druty, by oczka były bardziej zbite.

A na zakończenie muszę Wam powiedzieć, że wybrałam się w końcu do warszawskiego showroom'u Amiqs i jestem zachwycona. Tyle wspaniałych włóczek, taki wybór! Takiego sklepu w Warszawie właśnie potrzebowałam.  W niedzielę ponoć odbyło się tam spotkanie robótkowe, ale mam tego pecha, że w weekendy często pracuję, więc nie mogłam się tam pojawić. A co przywiozłam ze sobą ze sklepu Amiqs?


Piramidkę z Drops'owej Karismy. 16 motków na sweter dla męża, który spytany o kolor stwierdził, że może być czarny lub zielony. Na czarnym nie widać za bardzo warkoczy, a sweter ma być mocno warkoczowy, więc trafiło na zieleń. Odcień na zdjęciu jest przekłamany, w rzeczywistości jest bardziej żywy, leśny, taki jaki lubię najbardziej :)

czwartek, 4 października 2012

I feel weird. I spent my free day at the cemetery with camera. Unfortunatly, it was rainy day however I took some photos with autumn leaves and rain drops. Weird is the fact that I feel free there, at Powazki Cemetery. There is so calmly.





Przepis na porażkę

Po kolejnej długiej nieobecności wracam z formą nietypową, choć uprawianą na tym blogu w dawnych czasach. Odesłałam krytyka, który kazał mi ...